Z historią Persji związane jest pewne wydarzenie. Dwunastu ludzi zostało napadniętych i zabitych pod murami miasta. Król Perski wydał polecenie, aby przestępstwo zostało wyśledzone, a winni ukarani śmiercią. Po długich poszukiwaniach znaleziono zbrodniarzy, a ich wina została udowodniona ponad wszelką wątpliwość. Król zaprzysiągł... powinni zostać skazani na karę śmierci. Wyrok zapadł i oto nadszedł dzień egzekucji.
W międzyczasie poczyniono wiele wysiłków, aby uniewinnić wieźniów, lecz było to niemożliwe, chociaż jak się okazało należeli oni do rodziny samego króla.
Pośród skazanych mężczyzn był jeden młody człowiek, który bardzo dobrze się zapowiadał. Miał zaledwie dwadzieścia lat. Jego postać wzbudzała powszechne zainteresowanie i wiązano z nim wiele nadziei. Zarówno mężczyźni jak i kobiety współczuli młodemu człowiekowi i poszukiwali jakichkolwiek możliwości uniewinnienia go. Nie było jednak na to sposobu. Za kilka godzin miała zostać przeprowadzona egzekucja.
Nagle zgromadzeni stali się świadkami niezwykłego wydarzenia; ojciec młodzieńca przybiegł, aby zobaczyć się z królem. Zwrócił się on do monarchy słowami: „Zaprzysięgnąłeś się, że ci ludzie muszą umrzeć i w istocie sprawiedliwości stanie się zadość. Ale oto ja, który jestem niewinny przyszedłem, aby cię błagać o przysługę; chcę umrzeć w miejsce mojego syna. Jest on młodym człowiekiem, który dopiero pojął żonę i dopiero zaczyna swoje życie. O, panie, będź miłościw i pozwól, abym przejął miejsce mojego syna! Pozwól, aby on żył, aby mógł uprawiać ziemię swoich przodków. Ja w zamian zadośćuczynię wymogom prawa. Wiem, że jest on winny i zasługuje na karę, ala ja bardzo go kocham i z radością przejmę jego miejsce”
Król był bardzo poruszony prośbą ojca, a ponieważ nie mógł cofnąć danej przysięgi, toteż przyjął ofertę kochającego ojca, który zajął miejsce syna.
Syn niemalże oszalał z rozpaczy i prosił króla, aby nie uległ prośbie starego ojca, aby to raczej jego sprawiedliwie ukarał za popełniony czyn. Serca wszystkich zgromadzonych na egzekucję wypełnił żal i współczucie. Syn został uratowany, podczas gdy niewinny ojciec poniósł śmierć w miejsce syna, spełniając wymogi prawa królestwa Persji.
Historia ta jest wspaniałym przykładem miłości ojaca. Jezus powiedział o sobie:
„Ja jestem dobry pasterz. Dobry pasterz życie kładzie za owce.” (Jana 10:11)